Prem

खरं तर ठरवलं होत एकटं जगायचं,
ध्येय ठरवलेल्या घारी प्रमाणे  अवकाशात वावरायचं,
ना कुणाचं  व्हायचं ,
ना कुणाला  आपलं बनवायचं,
मिळत  जातात  वेदना ,
भावनांचे आकाश फाटत जाते ,
दरी अश्रूंची आणी हास्याची जिथे विनासायास वाढत  जाते ,
असं हे वेदनादायी प्रेम तरी कुणावर कुणी कसं करतं?
जिथे वेदनांचा बाजार , भावानांचा  कळवळा उगाचच  सादर करतं ,
तरीसुध्दा मन कुणावर प्रेम करायचं थांबत नाही,
वाट अवघड  असली तरीसुध्दा चालायचं ते थांबत नाही .......